Z okazji Dnia Kobiet polecam poniższą publikację, która jest zbiorem opowieści dwudziestu pięciu osób (w wielu przypadkach nauczycielek jogi) o ich relacji z ciałem oraz o tym, jak bardzo ta relacja poprawiła się dzięki jodze. Opowieści są czasem smutne, czasem zabawne, zawsze szczere. Pokazują jak kiepskim pomysłem jest perfekcjonizm i próba dostosowania się do zmiennych kanonów piękna oraz standardów bycia "cool". Pokazują jak niesamowicie wyzwalającym, uzdrawiającym i uskrzydlającym doświadczeniem jest zaakceptowanie swojego ciała, uwolnienie się od nawyku porównywania się z innymi oraz wyzwolenie od potrzeby dopasowania metaforycznego "wzorka na leginsach" do "wzorka na macie". Książka porusza też motyw odpowiedzialności instruktorów jogi za tzw. medialny wizerunek jogi, który momentami niebezpiecznie zbacza w ślepą uliczkę, próbując dostosować się do mainstreamowych standardów piękna i przedstawiając jogę jako coś stworzonego wyłącznie dla ludzi szczupłych, zdrowych i młodych. Wśród autorów opowieści są m.in. piosenkarka Alanis Morissette i znana nauczycielka jogi Seane Corn. Polecam książkę kobietom z życzeniami, aby czuły się dobrze i komfortowo w swoim ciele i w swoim życiu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.