Samavritti Pranayama to technika oddechowa nazywana również “oddechem kwadratowym”. Nazwa “oddech kwadratowy” wynika z tego, że składa się on z czterech części: wdechu (puraka), wstrzymania oddechu po wydechu (kumbhaka), wydechu (rehaka) i wstrzymania oddechu po wydechu (sunjaka). Praktyka “oddechu kwadratowego” polega na zsynchronizowaniu wszystkich czterech części, tak żeby każda z nich trwała tak samo długo. Dążymy zatem do tego, żeby wdech, wstrzymanie, wydech i ponowne wstrzymanie trwały każdorazowo przykładowo 4 sekundy.
“Oddech kwadratowy” jest świetnym narzędziem pomagającym radzić sobie z napięciem, niepokojem i zdenerwowaniem, a jego struktura może być przydatną metaforą, obrazującą cykliczność naszego życia. Przykładem mogą być cykle roczne, gdzie: wdech to nowy rok, wstrzymanie oddechu to faza ugruntowania i czas, kiedy “nowe” stopniowo zamienia się w “stare”, a wydech to zakończenie starego roku, po którym znowu następuje zatrzymanie.
Mimo że teoretycznie rozpoczął się już kolejny rok, to w rzeczywistości jesteśmy nadal w fazie “wstrzymania”. Jesteśmy nadal w polu rażenia astronomicznego przesilenia zimowego, podczas którego natura stwarza nam dogodne warunki do tego, żeby się zatrzymać. Być może trochę nie podoba nam się to, że jest szaro, buro i ponuro, że jest zimno i szybko robi się ciemno, ale dzięki temu mamy doskonałą sposobność, żeby jeszcze na moment przystanąć i zrobić mały rekonesans w swoich potrzebach, planach, relacjach. Niekoniecznie jest to więc czas niesamowitej aktywności i wprowadzania rewolucyjnych zmian. Raczej jest to czas siedzenia z gorącą herbatą i kocem, spokojnego ruchu, długich spacerów, wysypania się i powolnego budzenia do tego, co będzie - czas ocieplania stosunków z sobą samym i otoczeniem.
Jeśli zatem wcześniej tego nie robiłeś i naprawdę tego nie czujesz, to nie wstawaj teraz za wszelką cenę o 5:00 rano po to, żeby wycisnąć z siebie ambitną praktykę jogi albo przebiec po ciemku 10 km. Jeśli nigdy wcześniej tego nie robiłeś, to nie szalej nagle z morderczymi treningami i postanowieniami, które tylko sprawią, że poczujesz frustrację. Jak pokazują badania około 90% postanowień noworocznych “umiera” po dwóch tygodniach. Dzieje się tak nie dlatego, że ludzie są beznadziejni, leniwi i niekonsekwentni. Dzieje się tak dlatego, że zwyczajnie dla wielu z nas to nie jest czas na takie akcje. Dzieje się tak również dlatego, że większość rzeczy lądujących na noworocznych listach postanowień to rzeczy, które sobie wymyśliliśmy, ale których kompletnie nie czujemy. Innymi słowy to rzeczy z głowy, czyli mówiąc kolokwialnie z “czapy”, a nie rzeczy, które faktycznie wynikają z naszych autentycznych potrzeb.
Dlatego nie czuj się źle, jeśli nadal hibernujesz jak niedźwiedź, podczas gdy inni rzucili się w wir rzeźbienia “nowego ja”. Niedźwiedzie są całkowicie w porządku :-) Zatrzymanie oddechu po wydechu to sunjaka. Ten czas jest w porządku. Wykorzystaj go na “wycieczki” w głąb siebie, na regenerację i zbieranie sił na kolejny nowy “wdech”.
