Bycie perfekcyjnym

Doktor psychologii Ronald D. Siegel napisał, że praktyka uważności nie jest drogą do perfekcji, a drogą do pełni. Joga to praktyka uważności skierowana na własną osobę z wszystkimi jej dobrymi i niedobrymi stronami. Praktykując jogę chcemy przyjrzeć się wszystkim cechom naszej osobowości - także tym, które nie pasują do idealnego obrazu siebie stworzonego na potrzeby własne i innych. Próbujemy je oswoić. Może nie do końca pasuje to do tego, czego oczekuje się od nas na co dzień - bycia perfekcyjnym managerem, rodzicem, panią domu, posiadania zawsze perfekcyjnej fryzury, perfekcyjnego wizerunku rodziny, perfekcyjnej błękitnej koszuli, perfekcyjnej wiedzy, białych zębów i innych atrybutów doskonałości z perfekcyjną asaną włącznie:-) Być może konfrontacja z tymi mniej przyjemnymi cechami osobowości nie jest jakimś wyjątkowo atrakcyjnym doznaniem (w końcu co za przyjemność uświadamiać sobie, że jest się czasem np. skąpym, kompulsywnym, nieżyczliwym, zazdrosnym), ale dzięki niej możemy się zwyczajnie uwolnić od męczącego kreowania się na kogoś, kim nie jesteśmy. Możemy też poczuć siebie w pełni i paradoksalnie odciąć się od przekonania, że jesteśmy niewystarczająco inteligentni, wysportowani, dowcipni itd. Wreszcie możemy skończyć z wykańczającą nas potrzebą kontrolowania wszystkiego. Możemy cieszyć się swoją zwykłością i tworzyć szczere i dobre relacje z innymi. Możemy cieszyć się pełnią życia każdego dnia.

Jeśli ktoś ma 20 minut, to gorąco polecam krótki wykład Brene Brown o tym, co zyskujemy, kiedy zdobywamy się na odwagę bycia niedoskonałym. Szczególnie polecam go wszystkim perfekcjonistom, którym perfekcjonizm odbija się na zdrowiu i kontaktach z innymi ludźmi. Polecam go również wszystkim rodzicom z powodu bardzo mądrego fragmentu o wychowaniu dzieci, a joginom drogim polecam oczywiście też - do znudzenia przypominając, że joga to niezwykła przygoda codzienności - przygoda wchodzenia w mostek a nie sprawdzania, czy mostek jest już perfekcyjny:-) Wykład nosi tytuł "Potęga wrażliwości"